Домашнее насилие происходит за закрытыми дверями, но оно, несомненно, является проблемой всего общества. Насилие в семье — наиболее распространенная форма насилия в отношении женщин. Согласно исследованиям, проведенным в ряде стран Всемирной организацией здравоохранения, до 70% женщин хотя бы раз в жизни подвергались физическому насилию со стороны своего партнера или мужа. Многие женщины совершают грубую ошибку, когда после первого или второго семейного скандала, завершившегося рукоприкладством со стороны мужа-агрессора, не придают этому особого значения и не обращаются за помощью к специалистам. Помните: в 95% случаев, если насилие уже имело место, оно повторится.
Насилие в любой форме проявления неприемлемо для общества. Где есть насилие в семье — нет семьи. Просим вас задуматься: а правильно ли живете вы?
Помните: мир без насилия начинается в вашем доме! Сделаем его безопасным вместе!
Если вам известно о фактах насилия в семье, вы являетесь жертвой такого насилия, мы готовы оказать помощь каждому.

О каждом известном случае насилия в семье просим сообщать по тел. 102.

Калі пачалася вайна, мясцовыя актывісты – настаўнікі-камуністы, камсамольцы з вёсак Грынкі, Раманаўцы тайна збіраліся ў сельскім клубе, слухалі звесткі з фронту па радыё, якое пасля кожнай сустрэчы акуратна загортвалі ў анучку і закопвалі ў агародзе, пісалі і расклейвалі лістоўкі з антыфашысцкім зместам. Аднак неўзабаве аб дзейнасці падпольшчыкаў стала вядома новай уладзе. Уначы 6 сакавіка 1942 годы немцы арыштавалі і расстралялі дзевяць мясцовых актывістаў: Сцяпана Міхайлавіча Болбата, Сахарчука Макара Гаўрылавіча, настаўнікаў Варонка Аляксандра Восіпавіча, Варонка Сяргея Восіпавіча, Івана Пятровіча Лукшу, Сахарчука Анатоля Макаравіча, Пічкоўскага Восіпа Вікенцьевіча, Касцюка Восіпа Максімавіча, Байду Іосіфа Данілавіча.
Пахаваны яны былі ўсе ў адной магіле на могілках на хутары Ятвеск. Ужо пасля вайны, у 1968 годзе, на месцы пахавання быў устаноўлены помнік. За помнікам даглядаюць вучні Грынкаўскай базавай школы – члены грамадзянска-патрыятычнага клуба “Пошук”, работнікі мясцовай установы культуры.
Мітынг пачаў работнік Грынкаўскага сектара клубнай і бібліятэчнай работы Дзяцел Арцём. Настаўнік гісторыі , кіраўнік клуба “ Пошук” Грынкаўскага дзіцяча сада – базавай школы Мацюк Н.М. расказала аб трагічнай падзеі, якая адбылася ў сакавіку 1942 года, зазначыла, што час сапраўды вымяраецца памяццю: 10 гадоў назад на такім жа мітынгу прысутнічалі дочкі двух расстраляных педагогаў і ўнучка Болбата С.М., а сёння на гэтым месцы стаяць іх праўнукі, якія разам з прысутнымі аддаюць даніну павагі сваім продкам. Памяць перадаецца ад пакалення да пакалення. Члены клуба “ Пошук” Пекар Карына, Пажарыцкая Вера, Франкоўская Маргарыта, Трахімік Аляксей, Нарэўская Беатрыса расказалі сабраўшымся пра загінуўшых аднавяскоўцаў, прадставілі іх партрэты. Самалевіч М М., работнік мясцовай установы культуры, адзначыла, што вельмі важна і далей захоўваць памяць аб загінуўшых, успомніла, што яшчэ ў школьныя гады, калі вучылася ў Ятвескай школе, вучні разам з настаўнікамі даглядалі магілу і ўшаноўвалі памяць аб ахвярах. Сённяшняму пакаленню вельмі важна працягваць захаванне памяці.
Кожны з прысутных, а гэта і старшыня сельскага выканаўчага камітэта Качко М.Ф., і намеснік дырэктара СУП "ВМК-Агра" па ідэалагічнай рабоце Кісялеўскі Б.Б., і ўнучка Болбата С.М. Гінч С.В. выказалі словы падзякі ініцыятарам мерапрыемства Мацюк Н.М. і Самалевіч М.М., падкрэслілі, як важна перадаваць гэтую памяць новым пакаленням.
Запальваннем лампад і хвілінай маўчання прысутныя ўшанавалі памяць загінуўшых. Мітынг закончыўся ўскладаннем кветак і пажаданнем усім мірнага неба.

Выходить в весенний период на отдаленные водоемы;
Переправляться через реку в период ледохода;
Подходить близко к реке в местах затора льда, стоять на обрывистом берегу, подвергающемуся разливу и, следовательно, обвалу;
Собираться на мостах, плотинах и запрудах;
Приближаться к ледяным затором, отталкивать льдины от берегов, измерять глубину реки или любого водоема, ходить по льдинам и кататься на них (нередко дети используют всевозможные плавающие средства и бесхозные лодки, чтобы покататься по первой воде).



Не допускайте детей к реке без надзора взрослых, особенно во время ледохода; предупредите их об опасности нахождения на льду при вскрытии реки или озера. Помните, что в период паводка, даже при незначительном ледоходе, несчастные случаи чаще всего происходят с детьми. Разъясняйте правила поведения в период паводка, запрещайте им шалить у воды, пресекайте лихачество. Не разрешайте им кататься на самодельных плотах, досках, бревнах или плавающих льдинах. Оторванная льдина, холодная вода, быстрое течение грозят гибелью. Разъясните детям меры предосторожности в период ледохода и весеннего паводка. Этому следует посвятить рекомендованные темы сочинений, диктантов, конкурсы, викторины, уроки рисования, беседы «О правилах поведения на льду и на воде, обучение приемам спасения терпящих бедствие и оказание помощи пострадавшим». Долг каждого взрослого - сделать все возможное, чтобы предостеречь детей от происшествий на воде, которые нередко кончаются трагически.

привлечь внимание детей и взрослых к своевременному и правильному мытью рук с мылом;
привить навыки правильного мытья рук